آیینه عمر
۴۰,۰۰۰تومان
فاطمه هادیان امیریان
چاپ اول 1401
نمونهای از سرودههای شاعر را میخوانیم:
شقایقِ سرخ
مردی، فتنه ی غزل،
که در جزیره ی بیم دار
در صدای هزاران شقایقِ سرخ
در جامه ی پا سبان
با دستانی سرخ از انار هایی که
از باغِ دخترکی فقیر
ربوده است،
در جسد های شعرهای حجم
درون زنبیلِ جنایت
که محکوم به تصوری منفورند
غزل را
لکه دار می کند
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
آستانهِ تردید
سنجاقکی که صدای جهان را
از لبه مردار،
بر زمینی تَر
عمیق شنیده است و
انگشتانِ لعلِ لمس را
بر پلک های بی امان وبارانی
که لابه لای ملحفه های سفید
ربوده است
چه به دردِ دل صفایِ صلح
که یواشکی در آستانه تردید
دیدم، صفایِ گل را
پا به پا
لابه لای فریبِ گل های پلاسیده
نجوا کرد
عابرانِ رهگذر
نوای ناتمامِ تشنه لب
در بسترِ بی رحمِ انحصار
بی بهانه
توقف می کند
در زیر پای عابرانِ رهگذر
حق ندارد حتی آیینه
بی بهانه ، چشمِ انتظارِ
حرف های ناتمامِ همیشه خفته
در گهواره بی تاب باشد، همواره
در حال تابیدن
حق ندارد، آسمان
غرورِ ابرِ دلتنگ ،
قطرات بی تابِ باران را
در فراقِ آسمان
زیر ریلِ قطارِ بی سرنشین
تهی از مسافرِ بهشت
نازل کند و
بمیراند
حق ندارد
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.